Η φύση το προίκισε με ομορφιές, οι άνθρωποι όμως και ειδικά οι
αρμόδιοι φορείς δεν φαίνεται να συγκινούνται και πολύ.
Εικόνες που δύσκολα θα
πίστευε κανείς ότι θα συναντούσε σε ένα τόσο ιδιαίτερο τοπίο παραμένουν χρόνια
τώρα στην ίδια θλιβερή κατάσταση. Ακόμη και οι κάτοικοι που θα μπορούσαν -αν
ήθελαν- εθελοντικά να προσφέρουν, φαίνεται ότι ανησυχούν πιο πολύ για το αν τα καραβάκια
θα φύγουν γεμάτα (αλήθεια τηρείται κάποιο όριο ασφαλείας; Πολλά τα βλέπουμε υπερπλήρη
και ειδικά όταν μεταφέρουν εκδρομείς μαθητές).
Τι να περιγράψει κανείς! Παγκάκια μέσα στα χόρτα, φωτιστικά σπασμένα,
κάδοι ξεχειλισμένοι, μικρές χωματερές… σε μια μικρή έκταση που θα έπρεπε και θα μπορούσε να είναι παράδειγμα προς μίμηση.
Αλλοι θα παρακαλούσαν να έχουν ένα τέτοιο νησί στον τόπο τους κι εμείς που το έχουμε δεν
μπορούμε ούτε τους κάδους ν' αδειάσουμε από τα σκουπίδια. Μην τυχόν και
ταλαιπωρήσουμε κάποιον υπάλληλο (που αμείβεται γι’ αυτό).
Οι φωτογραφίες είναι ενδεικτικές:
Φωτιστικά διαλυμένα... το βράδυ ελάχιστες λάμπες λειτουργούν... ανάβουν όμως ώρα πριν νυχτώσει... (εκεί δεν ισχύει η θερινή ώρα!)
Μια μικρή χωματερή... λίγα μέτρα από το νερό,το μουσείο και το περιβαλλοντικό κέντρο!
Κάδοι υπερχειλισμένοι σε διάφορα σημεία ... από πότε άραγε έχουν να τους αδειάσουν;
Παγκάκια και πάγκοι για τους τουρίστες...
Πλαστικά μπουκάλια στο νερό θα δει κανείς σε διάφορα σημεία...
Ετσι κατάντησε ο φωτισμός των μονοπατιών μεταξύ των μοναστηριών...
Κάτω από το μοναστήρι και δίπλα στο γήπεδο. Εικόνες πολιτισμού...
Κι ένα άλλο εγκαταλειμμένο δίπλα στα καραβάκια... για το ντεκόρ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου