Γιαννιώτικο... αλώνι (ακόμη...)

Μετά την αίσια έκβαση της κατοχύρωσης -ως περιουσίας του Δήμου- του Πάρκου Πυρσινέλλα  και τη σχετική προστασία του οικήματος με πλέγμα  (το οποίο έχει παραβιαστεί και με την κεντρική πόρτα να είναι ορθάνοιχτη), η κατάσταση σήμερα δεν είναι καθόλου κολακευτική. 

Ένα πάρκο που θα έπρεπε να είναι πόλος έλξης για την ευρύτερη περιοχή έχει αφεθεί στη μοίρα του. Κι ενώ δεν χρειάζονται κοσμογονικά έργα για να αλλάξει η εικόνα του, τα πράγματα φαίνεται να έχουν βαλτώσει για τα καλά.

Η παράταξη του κ. Μπέγκα δεν έχει ολοκληρώσει ακόμη κάποιο μεγάλο έργο για την πόλη. Ό,τι έκανε μέχρι τώρα ήταν έργα σχεδιασμένα από πριν. Είναι πρόκληση λοιπόν να παραδώσει στους πολίτες ένα πάρκο  σημείο αναφοράς και μάλιστα στην είσοδό της εκεί από όπου περνάει πια το σύνολο των επισκεπτών της. Οι υπηρεσίες του Δήμου μπορούν να φέρουν σε πέρας  έργα ανάδειξής του. Γιατί δεν το κάνουν;

Κάτι άλλο που φαίνεται να έχει ξεχαστεί επίσης είναι η διεκδίκηση του στρατοπέδου του Βελισσαρίου ( ολόκληρου ή τμήματος του) και μάλιστα  τη στιγμή που αρκετές πόλεις αποκτούν συνεχώς  στρατόπεδα που βρίσκονται εντός των ορίων τους. 

  

   Θετικότατο (και αυτονόητο) το λίφτιγκ στους πεζόδρομους... άλλαξε το 

   τοπίο. Παραπέρα όμως;