Μίνι "απολογισμός" ...

Κι ενώ κάποια πράγματα σιγά σιγά  βελτιώνονται και στη «μικρή» μας πόλη (υπογειοποίηση κάδων, πλακόστρωση πλατείας Μαβίλη, πεζοδρόμια Δόμπολη, πεζοδρομήσεις  κέντρου, λίγες ασφαλτοστρώσεις) άλλα μένουν ως είχαν ή μας πηγαίνουν ακόμη πιο πίσω στο παρελθόν. 

Ενάμισι  περίπου χρόνο πριν  από τις επόμενες Δημοτικές εκλογές και η πόλη προσπαθεί με ρυθμούς χελώνας να λύσει προβλήματα που άλλες έχουν λύσει από καιρό. Αν δει κανείς πώς προχωράει η αντικατάσταση  επιδαπέδιων πλακών στη Δ.Φιλοσόφου, όπου για έργο μερικών δεκάδων μέτρων το “συνεργείο” εργάζεται μήνες τώρα (και ακόμη να τελειώσει!) καταλαβαίνει πολλά…

Τελειώνει λοιπόν σε λίγο και το 2017 και η πόλη δεν έχει καν  λειτουργικά πεζοδρόμια στο σύνολο του αστικού ιστού της ενώ δεν έχει παραδοθεί ούτε ένα μέτρο νέος ποδηλατόδρομος (πόσω μάλλον να γίνει η σύνδεση  με το Πανηπειρωτικό και το Πανεπιστήμιο).  

Τα σκουπίδια εξακολουθούν να παραμένουν για μέρες χύμα στην άσφαλτο με ό,τι αυτό συνεπάγεται (μοναδική περίπτωση στη χώρα). Όταν μάλιστα φυσάει δυνατός αέρας καταλαβαίνει κανείς τι γίνεται. Δεν μιλάμε για δρόμους του λεκανοπεδίου που είναι πια μικρές χωματερές. Η παρέμβαση του Δήμου μέσω των έντυπων λογαριασμών με ενημερώσεις, δράσεις ή εκστρατείες σχετικές με την καθαριότητα (κάτι που εφαρμόζουν πολλοί Δήμοι στη χώρα) είναι ανύπαρκτες.

Τα ογκώδη αντικείμενα  (στρώματα, κρεβάτια, νιπτήρες και ό,τι μπορεί κανείς να φανταστεί, με τόσες μετακομίσεις, κυρίως φοιτητών) μένουν για μεγάλα διαστήματα στα πεζοδρόμια και τους κοινόχρηστους χώρους με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την εικόνα της πόλης αλλά και παρενοχλώντας τις καθημερινές μετακινήσεις των πολιτών. Το ίδιο και τα εγκαταλειμμένα αυτοκίνητα πάνω στα οποία πολλές φορές μόνον θεωρητικά επικολλώνται τα προειδοποιητικά αυτοκόλλητα. Το πλύσιμο κάδων και πεζοδρομίων είναι σχεδόν άγνωστη λέξη.   

Οι παρόχθιες περιοχές της Παμβώτιδας  είναι επίσης γεμάτες με σκουπίδια πάσης φύσεως τα οποία φάνηκαν καθαρά τώρα που υποχώρησαν τα νερά. Αλλά ούτε αυτά φαίνεται  να έχει την πρόθεση η Δημοτική Αρχή να μαζέψει αφού παραμένουν εκεί ακλόνητα, όπως και οι διαλυμένες αυτοσχέδιες κατασκευές κάποιων …ψαράδων που φτιάχνονται χωρίς καμία άδεια ή προδιαγραφές.   

Πολλά οικόπεδα (ιδιωτικά και δημόσια) μέσα στην πόλη μένουν απερίφρακτα με αποτέλεσμα να έχουν γίνει μικροί σκουπιδότοποι (κοντά στην εστία της Δόμπολη, στη Γεννηματά κτλ.)

Εξακολουθούμε να πίνουμε το πιο ακριβό νερό στη χώρα καθώς η τιμολογιακή πολιτική της  ΔΕΥΑΙ   παραμένει στα υψηλότερα επίπεδα (όπως και οι μισθοί της). Εκτός αυτού δεν βλέπουμε δημοσιευμένα στοιχεία για την ποιότητα του νερού (όπως γίνεται σε πολλές άλλες  ΔΕΥΑ της χώρας).

Ο εξωραϊσμός της παραλίμνιας περιοχής προχωράει αργά με ένα βήμα μπρος και δύο πίσω. Η πόλη δεν κατόρθωσε ακόμη να έχει αυτό που θεωρείται απαραίτητη σύμβαση  για  άλλους τουριστικούς προορισμούς. Δηλαδή να είναι καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους έτοιμη για τους επισκέπτες της (με τα χόρτα κομμένα στην ώρα τους, την καθαριότητα παγιωμένη κτλ.) 

H Παμβώτιδα πνέει τα λοίσθια, έχει ανάγκη δράσεων για την εμπλούτισή της με νερό. Υπήρξαν προτάσεις στο παρελθόν που φαίνεται να έχουν ξεχαστεί. Και όμως, η κατάσταση φέτος - και λαμβάνοντας υπόψη την κλιματική αλλαγή- θα είναι όλο και πιο δύσκολη. Ποιος θα αναλάβει πρωτοβουλίες; 

Η ακτή Μιαούλη υποφωτίζεται από σκουριασμένες κολώνες και λάμπες που θυμίζουν παλιές καρτ ποστάλ,  κάνοντας  τους επισκέπτες  του παρακείμενου ξενοδοχείου να απορούν με τη… συσκότιση. Στο Νησί δεν μπορούν καν να αντικαταστήσουν τις καμένες λάμπες και τις αφήνουν να κρέμονται από τους ιστούς.

Ο πεζόδρομος προς Ανατολή-Κατσικά με τα αποκολλημένα μάρμαρα από τα παγκάκια που κανείς δεν κάνει τον κόπο να επανακολλήσει είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα μη παρέμβασης σε κάτι που μπορεί να διορθωθεί πριν αναγκαστείς να το αλλάξεις ολόκληρο.  

Τα αδέσποτα εξακολουθούν να είναι πολλά και ανεξέλεγκτα.  Ο Νόμος  για την ηλεκτρονική σήμανση των σκύλων παραπέμπεται συνεχώς στις καλένδες. Μετά απορούμε γιατί τα ζώα εγκαταλείπονται στην τύχη τους από ασυνείδητους (και άγνωστους φυσικά) ιδιοκτήτες. Το Πανεπιστήμιο είναι χώρος εγκατάλειψής τους χρόνια τώρα. Άλλη μια παγκόσμια πρωτοτυπία! Μόνο μετά από επιθέσεις σκύλων και τραυματισμούς  πολιτών δείχνει κάτι να «κινείται».  

Οι δρόμοι που συνδέουν το παραλίμνιο μέτωπο (Μετσόβου, Αλεξίου, Πλαστήρα) με το κέντρο παραμένουν με άθλια πεζοδρόμια και σκοτεινοί τα βράδια.  Αρκετοί μάλιστα δρόμοι σε συνοικίες (Σεισμόπληκτα, Καρδαμίτσια κ.α) δεν έχουν καν ασφαλτόστρωση, όντας ακόμη χωματόδρομοι.  

Οι παρεμβάσεις στις γειτονιές που θα μπορούσαν να δώσουν χώρους για άθληση στα νέα παιδιά είναι ελάχιστες. Πολλές πόλεις διαθέτουν πια και γήπεδα για σκέιτμπορντ (Καστοριά, Λάρισα, Καλαμάτα, Δράμα, Καβάλα, Αλεξανδρούπολη κτλ.) ενώ οι δικοί μας νέοι διεξάγουν το άθλημα πάνω στα μάρμαρα του  συντριβανιού της πλατείας!

Η προέκταση της Δωδώνης παραμένει ό,τι πιο αναχρονιστικό και επικίνδυνο υπάρχει σήμερα  σε εθνικό επίπεδο. Τα αυτοκίνητα  καβαλάνε τα υποτυπώδη και διαλυμένα πεζοδρόμια, προσπαθούν να διασχίσουν κάθετα τα δύο ρεύματα  της εθνικής οδού  χωρίς κανένα μέτρο ασφαλείας,  οι πεζοί κάνουν σλάλομ αναμέσά τους ή κατεβαίνουν στην άσφαλτο για να περάσουν , ο κυκλικός κόμβος που προβλεπόταν να  κατασκευαστεί (χρόνια τώρα) παραμένει άφαντος. Και να φανταστεί κανείς ότι μιλάμε για τον πλέον κεντρικό δρόμο και την επίσημη είσοδο της πόλης! Και μάλιστα δίπλα σε ένα από τα μεγαλύτερα εκπαιδευτικά συγκροτήματα.  Και μόνο γι’ αυτό η Δημοτική Αρχή του κ. Μπέγκα έχει αποτύχει. 

Λίγο πιο κάτω, στη στροφή για Πανεπιστήμιο το άθλιο παρκάκι με τα διαλυμένα παγκάκια και την ανύπαρκτη παιδική χαρά δίνει σε όσους περιμένουν στα φανάρια το στίγμα του ενδιαφέροντος  των αρμοδίων  για την καθημερινότητα των πολιτών που τους εξέλεξαν στο ανώτερο αξίωμα της πόλης.

Οι βανδαλισμοί καλά κρατούν-  σπίτια, κτίρια, αγάλματα και τοίχοι ρυπαίνονται με αμείωτη ένταση.  Δυο φορές που χρειάστηκε η Δημοτική Αρχή να εφαρμόσει δικές της αποφάσεις για την επιβολή  του νόμου «ανέκρουσε πρύμναν» αδυνατώντας να αντιμετωπίσει τις  πρακτικές κάποιων οπαδών της τοπικής ομάδας ή της κομματικής παράταξης του ΚΚΕ σε σχέση με τη χρήση της πλατείας.  Μιας πλατείας που παραμένει η πιο «αμήχανη» περιοχή της πόλης την ώρα που πολλές ελληνικές πόλεις έχουν πλατείες που σφύζουν από ζωή. Από τα Γρεβενά, την Κοζάνη, τα Τρίκαλα ή τη Λάρισα δίπλα μας μέχρι την Τρίπολη, τη Σπάρτη ή την Καβάλα πιο μακριά μας. Και το κατάφεραν επιτρέποντας την ανάπτυξη τραπεζοκαθισμάτων και διαφόρων δράσεων τοπικών συλλόγων.  

Στον τομέα του πολιτισμού, δυστυχώς, η κατάσταση σε τίποτε δεν θυμίζει την προ ολίγων ετών  αλματώδη εκτίναξή της  (με το δίδυμο Ελισάφ/Στρατσιάνη επικεφαλής).

Λίγες και… ελιτίστικες επιλογές  τώρα, τσουχτερό εισιτήριο,  εξαφάνιση των τοπικών σχημάτων, ακριβό αντίτιμο  για παραχώρηση των χώρων, διάλυση θεσμών όπως το Street Festival ή του Castle Rock κάθε Σεπτέμβρη. Ίσως η  μόνη πόλη που δεν έχει να επιδείξει ούτε  ένα φεστιβάλ  όπως για παράδειγμα η Καλαμάτα/χορός , η Δράμα/Μικρού μήκους- η Θεσσαλονίκη/ κινηματογράφου, το Κιλκίς/κουκλοθέατρο, η Χαλκίδα/ ντοκιμαντέρ-Χαλκίδα  κτλ.)

Για τα «μεγάλα» τι αναφέρει κανείς! Το αεροδρόμιο βάλτωσε, η Λαϊκή Αγορά παραμένει στο χάλι της ( την ώρα που αλλού οι αγορές τέτοιου τύπου ανθούν), οι πεπαλαιωμένες υποδομές (Δημοτικό Ωδείο, Περιφέρεια, Δημαρχείο) δεν φαίνεται να αλλάζουν, το Βελισσάριο παραμένει στρατόπεδο (ενώ αρκετές  πόλεις διεκδίκησαν και πήραν τα στρατόπεδα που βρίσκονταν μέσα στον ιστό τους όπως του Μαρκόπουλου στα Χανιά, του Π.Μελά στη Θεσ/νίκη, του Μίγγα στον Δήμο Νάουσας, των Μακεδονομάχων στην Κοζάνη κτλ.).  

Καινούριο σχολείο έχει να κατασκευαστεί χρόνια, κάποια από τα παλιά θυμίζουν τη «μικρή μας πόλη» του Χατζή, δεν μιλάμε για το μουσικό Σχολείο που παραμένει το πλέον άθλιο και ακατάλληλο στη χώρα ολόκληρη. 

Το μόνο θετικό είναι η νομική κατοχύρωση του Πάρκου Πυρσινέλλα στον Δήμο (πράγμα σημαντικό σαφώς) όμως από κει και πέρα καμιά αξιοποίηση δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Ούτε μια καντίνα δεν υπάρχει για να πάρουν τα παιδιά με τους γονείς τους ένα αναψυκτικό.

Ευτυχώς που όπως διαβάζουμε -και μετά από επιμονή της Περιφέρειας, αφού η Δημοτική Αρχή δεν την είχε στις προτεραιότητές της-  μάλλον θα ανακατασκευαστεί η λεωφόρος Στ.Νιάρχου ( ο δρόμος με τη μεγαλύτερη κίνηση στο λεκανοπέδιο).

Μετά από αρκετά χρόνια παραδόθηκε  επίσης η ανάπλαση της παραλίμνιας όψης του Περάματος με τις κακοτεχνίες όμως να βγάζουν μάτι και  χωρίς καμιά πρόβλεψη για αξιοποίησή της.

Το παλιό Πανεπιστήμιο επιμένει να θυμίζει σε όσους περνούν από κει την ανικανότητα όλων των αρμοδίων που πέρασαν και περνούν από επιτελικές θέσεις να χρησιμοποιήσουν ένα «έτοιμο» κτίσμα προς όφελος της πόλης. Τα τεράστια αγροκτήματα δίπλα του παραμένουν εκεί ίδια κι απαράλλαχτα σαράντα τουλάχιστον χρόνια χωρίς να γίνεται καμία χρήση τους από τις αρχές, έστω για πάρκινγκ.     

Η κατάσταση με τα κληροδοτήματα παραμένει θολή και ασαφής. Ποια και πόσα είναι, ποιος κάνει τη διαχείριση, ποιος αποδίδει λογαριασμό, πότε έγινε ο τελευταίος οικονομικός απολογισμός, ποια η οικονομική τους κατάσταση σήμερα, ποια η σχέση τους με την τοπική Μητρόπολη.  

Η Δημοτική Αρχή έχει φυσικά την κύρια ευθύνη για τα προαναφερθέντα. Μας κάνει όμως εντύπωση και η διακριτική απουσία της αντιπολίτευσης από προτάσεις και παρεμβάσεις. Η πενταετία –πια- που μεσολαβεί ανάμεσα στις εκλογικές αναμετρήσεις πρέπει να είναι χρόνος  προς αξιοποίηση και όχι απλώς αναμονής για τη νέα αναμέτρηση.

Η πόλη πρέπει να γίνει ελκυστική, να λύσει με ταχύτητα τα μικρά προβλήματα (που μπορεί όμως να έχουν μεγάλες προεκτάσεις) και να κεφαλαιοποιήσει  τα πλεονεκτήματά της.

Δεν θέλουμε να είμαστε ισοπεδωτικοί. Η εικόνα της πόλης σε κάποια σημεία της είναι όντως βελτιωμένη και δόθηκαν λύσεις σε θέματα που η Δημοτική Αρχή του κ.Φίλιου δεν άγγιζε για χρόνια, απέχει όμως πολύ από αυτό που θα έπρεπε να είναι τα Γιάννενα, αν μάλιστα λάβει κανείς υπόψη του και τη συνεχώς βελτιούμενη εικόνα πολλών άλλων «ανταγωνιστικών» πόλεων. Τη στιγμή που οι άξονες της Εγνατίας και της Ιονίας Οδού αλλά και η προβολή από τον ξένο τύπο των πλεονεκτημάτων της περιοχής μας θα φέρουν κόσμο, είναι απαράδεκτο η πόλη να μην μπορεί να ακολουθήσει τους ρυθμούς και να πηγαίνει ακόμη με τον «αραμπά».

Οι «Σκεπτόμενοι Πολίτες» δείχνουν τα προβλήματα, κρίνουν και προτείνουν. Στόχος τους, η πόλη μας να ανταποκριθεί στις προκλήσεις των καιρών με τον καλύτερο δυνατό  τρόπο.