Ούτε τα χόρτα;

Δεν είναι Αμαζόνιος ούτε πίστα του Survivor. Είναι η παραλίμνια περιοχή της πόλης μας στο πλέον τουριστικό της σημείο.

Και εντάξει… τα χόρτα μεγαλώνουν γρήγορα. Ολόκληρα δέντρα βγήκαν στο κάγκελο της λίμνης και μένουν εκεί ανέγγιχτα.

Όταν όμως θέλεις να  λέγεσαι τουριστικός προορισμός και μάλιστα πρώτης γραμμής, είναι δυνατόν να μην είσαι σε θέση ούτε καν στην παραλίμνια περιοχή των 500 μέτρων να έχεις ΠΑΝΤΑ κομμένα χόρτα και να θυμίζεις ζούγκλα;

Αλλά και πιο πέρα, στο πάρκο Κατσάρη, στο πάρκο κυκλοφοριακής αγωγής, στην ακτή  Μιαούλη στο ίδιο σκηνικό. Εννοείται και στα φανάρια...

Και, φυσικά, όταν καμιά φορά αποφασίσεις να κόψεις τα χόρτα, δεν πρέπει να το κάνεις «με τον αραμπά» και τους υπαλλήλους να αράζουν στα παγκάκια.

Υπάρχουν μηχανήματα, υπάρχουν τρόποι. Αυτό  που φαίνεται να μην υπάρχει είναι ο σχεδιασμός ώστε να ανταποκρίνεται η Δημοτική αρχή στις απαιτήσεις των καιρών. Δε λέμε να γίνεις Ολλανδία αλλά... ούτε τα χόρτα;

Κι πότε επιτέλους θα ρίξουν λίγη άσφαλτο και στο κάτω μέρος του πεζόδρομου ώστε οι πεζοί να μην βαδίζουν πάνω στον ποδηλατόδρομο; Δυο μέρες δουλειά είναι… και αλλάζει το σκηνικό.