Φουλ τα γκάζια στη λίμνη..

Βάλθηκαν οι θεσμικοί φύλακες του περιβάλλοντος της περιοχής μας να το καταστρέψουν  με κάθε κόστος.
Παρά τις διαμαρτυρίες πολλών φορέων αλλά και την απόφαση της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Ηπείρου-Δυτικής Μακεδονίας, η οποία ζήτησε να διακοπούν οι εργασίες δημιουργίας πίστας θαλάσσιου σκι στην υδάτινη περιοχή πίσω από το ανάχωμα της Αμφιθέας η Σχολή Φίλιου διατυμπανίζει ότι συνεχίζει ακάθεκτη τις εργασίες για να κάνει τη λίμνη θάλασσσα και να μπορεί να διαταράσσει σε μόνιμη πια βάση τη ζωή της λίμνης με την ηχορύπανση αλλά και την κανονική ρύπανση από λάδια, βενζίνες κλπ.  Η κωπηλασία δεν μας είναι πια αρκετή, η πίστα της κωπηλασίας ξεχάστηκε και πάμε φουλ για το θαλάσσιο σκι.

Από την άλλη, η περιφερειακή αυτοδιοίκηση και ο κ. Καχριμάνης έχουν επιτρέψει  την εναπόθεση τόνων μπάζων και λοιπών απορριμμάτων, σε πολλαπλές εστίες, δίπλα ακριβώς από την εθνική οδό Ιωαννίνων - Κονίτσης αλλά και κοντά στον παραλίμνιο πεζόδρομο που πηγαίνει προς την Ανατολή αλλά και δίπλα στην περιφερεική οδό. Με λίγα λόγια, όπου  θέλει κάποιος μπορεί πια να ξεφορτωθεί τα μπάζα του.

Η περιβαλλοντική υποβάθμιση της περιοχής μας προχωράει με τις ευλογίες των θεσμικών μας παραγόντων και τίποτε δε μοιάζει ικανό να την αποτρέψει. Ο πολίτες ας το έχουν υπόψη τους.

Ιταλική ..κωμωδία

                                                                                                          Δ.Χατζόπουλου από "ΤΑ ΝΕΑ"

Aσχήμια..

Στάση στην  κεντρική λεωφόρο Δωδώνης,  μπροστά από το Σεράι. Στέγη διαλυμένη, το πλαϊνό ξεχαρβαλωμένο, μήνες τώρα. Δεν το βλέπει κανείς;

 

Στάσεις κεντρικές, απέναντι από το Δικαστικό.    Καμιά πολιτική για τις αφισοκολλήσεις και 

τα ενοικιαστήρια. 'Οποιος θέλει, κολλάει ό,τι θέλει , όπου θέλει. Αρκεί να γίνει η δουλειά του. Το καλό είναι ότι εκεί που λέει "απαγορεύεται η αφισοκόλληση" πολλοί αφήνουν πάνω στην αφίσα και την ταυτότητά τους αλλά και πάλι χωρίς συνέπειες.

  

 

Ένα  από τα δείγματα σύγχρονων βανδαλισμών σε ένα από τα πιο ιστορικά κτίρια της πόλης.

Η στάμπα μπήκε και στο άγαλμα του Παπαγιάννη με μια από τις γνωστές "εξυπνάδες" ως περιεχόμενο.  Οι ίδιες στάμπες μπήκαν και σε δεκάδες κτίρια του κέντρου . Αλλού και πιο πρωτόγονα. Αναρωτιέται κανείς πώς καταφέρνουν λίγα μέτρα από την Αστυνομική διεύθυνση να βάφουν , να γράφουν , να βρωμίζουν τα πάντα με τέτοια άνεση, χωρίς ποτέ να γίνονται αντιληπτοί. 'Η μήπως γίνονται και αφήνονται;  Και αλήθεια, οι τρείς και τέσσερις μηχανές της αστυνομίας που συνήθως αράζουν μπροστά από τη Ζωσιμαία ή το Δημαρχείο,  με τους αστυνομικούς να μιλάνε στα κινητά τους ή να χαριεντίζονται τι ακριβώς προσφέρουν όταν παραπέρα γίνεται χαμός από παραβατικές πράξεις; 

 

 Το σπρέι, αφού έκανε τη δουλειά του πετάχτηκε σε μια από τις πύλες του κάστρου. Πώς μπορεί κάποιος με τέτοια άνεση να καταστρέφει αισθητική εργασίας ετών ή και αιώνων πολλές φορές;

Φαινόμενα..

Ο Νομπελίστας  καθηγητής Harald zur Hausen , επίτιμος διδάκτωρ δώδεκα  πανεπιστημίων του κόσμου , αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτωρ και από το δικό μας Πανεπιστήμιο. Σε μια  μισοάδεια αίθουσα και  χωρίς την παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας όπως είχε αναγγελθεί, αφού κάποιοι φοιτητές  διέκοψαν τη συνεδρίαση του Πρυτανικού συμβουλίου. Δεν υπάρχει πιο εύκολο πράγμα σ' αυτή τη χώρα από το να διακόπτεις μια συνεδρίαση που γινόταν με την παρουσία τεσσάρων εκλεγμένων καθηγητών από πανεπιστήμια των ΗΠΑ αλλά και της τοπικής αυτοδιοίκησης. Οι φοιτητές ήθελαν λέει να δηλώσουν την αντίθεσή τους στο νέο νόμο πλαίσιο. Είναι αντίθετοι στην καθολική ψήφο για την ανάδειξη πρυτανικών αρχών καθώς προτιμούν την ψήφο των παρατάξεων με το πάρε δώσε κάτω από το τραπέζι, είναι  υπέρ του ασύλου της ασυδοσίας  με ό, τι αυτό συνεπάγεται και βέβαια υπέρ της αιώνιας φοίτησης αφού ούτε η πρόβλεψη για διπλή διάρκεια σπουδών τούς ικανοποιεί.

Σημειωτέον ότι ο Νομπελίστας καθηγητής διακρίνεται για τα φιλελληνικά του αισθήματα αφού  μαζί με άλλους 21 νομπελίστες, τον Απρίλιο του 2012, συνέγραψε υπόμνημα για την υποστήριξη της Επιστήμης στην Ελλάδα, κατά την διάρκεια της οικονομικής κρίσης.

'Αλλη μειοψηφία πέταξε προχθές φεϊγ- βολάν στην πόλη στα οποία αναγράφεται το σύνθημα "Αλβανοί και Μακεδόνες (εννοούν τους Σκοπιανούς) εργάτες αδέρφια μας. Τόση αφέλεια ή καλά σχεδιασμένες κινήσεις σε καιρούς πονηρούς;

Ιωάννινα.. τα χρόνια που έρχονται

Και τώρα που κόπασαν οι πανηγυρικοί και ξαναδάκρυσε κι ο πρόεδρος είναι καιρός να δούμε και τα καθημερινά προβλήματα αυτής της πόλης με το βλέμμα στραμμένο στο εγγύς μέλλον. Γιατί αναλογιζόμενος κανείς το παρελθόν  θα δει ότι η πόλη αυτή είχε ανθρώπους (από τους πλέον  ανώνυμους μέχρι τους επώνυμους ) για τους οποίους μπορούσε να είναι υπερήφανη. Στα γράμματα , στις τέχνες, στην προκοπή, στους ευεργέτες, στο κοινό καλό. Σήμερα τι έχει;

Είναι δυστυχώς η  εποχή που δύσκολα βρίσκει κανείς κάποιον που να θέλει να προσφέρει πραγματικά στον τόπο του χωρίς να έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του oποιοδήποτε ιδιοτελές,  προσωπικό όφελος.  Πώς αλλιώς έφτασε η χώρα σ' αυτά τα χάλια;  Τουλάχιστον ας κάνουν τη δουλειά για την οποία πληρώνονται οι κυβερνήτες της εποχής μας, ας κάνουν το αυτονόητο δηλαδή. 'Οσοι αγαπούν πραγματικά την πόλη ας το αποδείξουν με τις πράξεις τους. Από πανηγυρικούς χορτάσαμε.

Μετά από  100 χρόνια όμως ελεύθερης ζωής θα περίμενε κανείς τουλάχιστον η πόλη αυτή να διαθέτει:  

- αποχέτευση και ασφαλτοστρωμένους δρόμους
- επαρκείς πεζόδρομους και ποδηλατόδρομους 
- μια ελάχιστη ευαισθητοποίηση για την καθαριότητα  με επαρκή αριθμό κάδων
- μια ελάχιστη ευαισθητοποίηση για τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες
- ένα αξιοπρεπές κλειστό γυμναστήριο για τους εκατοντάδες νεαρούς αθλητές της και γήπεδα ποδοσφαίρου με χόρτο ειδικά στον αστικό ιστό της
- να προστατεύει τη δημόσια περιουσία της με τα όργανα της τάξης που διαθέτει
- να μην έχει την πλέον άθλια είσοδο πόλης που υπάρχει στη χώρα και εννοούμε τα 500 μέτρα της ντροπής από το παλιό Πολυκλαδικό μέχρι την πλατεία Πολυτεχνείου.
- να μην έχει καταγράψει και βρωμίσει κάθε δημόσιο κτίριο, κάθε άγαλμα , κάθε αξιοθέατο , κάθε πινακίδα
- από τους φιλάθλους της ομάδας του ΠΑΣ να προστάτεύουν και να σέβονται την  πόλη τους και όχι να τη διασύρουν στο πενελλήνιο με τοους βανδαλισμούς τους
- να έχει αξιοποιήσει το όμορφο σκηνικό που η φύση της έχει χαρίσει
- να έχει ένα εμπορικό δίκτυο σύγχρονο και μοντέρνο
- να έχει αποβάλλει νοοτροπίες παρωχημένες
- να..να..να....

Αντ' αυτών βλέπουμε την πόλη.. 

-να έχει μετατρέψει τα πάρκα σε πάρκιγκ  (βλ. Λιθαρίτσια και όχι μόνον) και τα πάρκιγκ σε καταυλισμούς τσιγγάνων (βλ.παλιά σφαγεία)
-να διεκδικεί επάξια θέση στο Γκίνες με το πάρκο στο Du Lac  να μη διαθέτει ούτε έναν κάδο απορριμμάτων
-να μην έχει καταφέρει να δώσει λύση στο θέμα των αδέσποτων που και βρωμίζουν και κόσμο δαγκώνουν
-το τοπικό εμπόριο να μην θέλει ούτε τις τιμές να ρίξει ούτε να προσαρμοστεί σε  μικρότερα κέρδη
-τη νοοτροπία των κατοίκων να εκσφενδονίζουν τη σακούλα με τα σκουπίδια από το  κάθισμα του  αυτοκινήτου καλά να κρατεί όπως και την αδιαφορία για τα προβλήματα της πόλης 
-την ατιμωρησία και η απάθεια των αρχών για όλα  τα φαινόμενα βανδαλισμών να συνεχίζεται  κανονικά
-να μην έχει καταφέρει να γίνει σημείο αναφοράς στη χώρα για κάτι θεσμικό και επαναλαμβανόμενο (ένα φεστιβάλ, μια γιορτή..)
-να μην μπορεί να κεφαλαιοποιήσει τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα
-να μη μπορεί να φτιάξει ένα ελκυστικό προϊόν για τους επισκέπτες της
-να..να ..να

Κι όμως. Όλα αυτά μπορούν να αλλάξουν και μάλιστα γοργά  αν υπάρξει η βούληση των κυβερνώντων αλλά και η συμμετοχή των πολιτών. Μέχρι τώρα πάντως, λείπει και η έμπνευση και το όραμα. Ούτε καν η διαχείρηση δεν προχωράει όπως θα έπρεπε.

Η πόλη αυτή αξίζει πολλά και πρέπει να της τα δώσουμε για να μας τα ανταποδώσει. Αν εμείς δεν κάνουμε κάτι από ποιον θα περιμένουμε να κάνει; 

                                                                          Φωτο Γ.Κουρούπης

Πατρίδα μου..

Χλωρίδα μου πατρίδα μου

γέννημα θρέμμα σου βορά των ψυχανθών

βασιλικός πλατύφυλλης αποδημίας

σγουρό μελισσοβότανο της μνήμης

που το φυσώ κι έρχονται σμήνος οι σκιές

στη βουερή κυψέλη του κορμιού μου

κάνοντας το πικρό-γλυκό τον κόσμο μέλι.

Πανίδα μου πατρίδα μου

αειθαλή αγρίμια και φυλλοβόλα χρώματα της νύχτας

ισόβια παραμυθία

μού σταθήκατε με τ' άσπρο δόντι πεινασμένου λύκου

το κανελί της αλεπούς το γκρίζο της αρκούδας

κραυγές σκουξίματα και αίμα

με χιόνι φεγγαρόφωτου και πάχνη αστροφεγγιάς

ραντίζοντας το μακελειό της φύσης

κάνοντας τα μονά-ζυγά δικοτυλήδονο τον κόσμο.

Γέννημα θρέμμα του κι εγώ

βορά της μνήμης άθυρμα της αγάπης

άλλοτε πάνοπλος από φωνές και βλέμματα

κι άλλοτε κάμπος θερισμένος χωρίς τον ψίθυρο μιας καλαμιάς.

Και τι να πω για τη ζωή

τη ζω με ζώνει με πονάει

και τι να πω για την αγάπη

δεν τη σπούδασα την ξέρω από στήθους

κι αν απαγγέλλω έναν ίαμβο χλωρό

εκείνη τον ποτίζει νύχτα μέρα

κι αν της μιλώ ελληνικά μόνον αυτά καταλαβαίνει

στη μουσική τους μοναχά χορεύει

με τον αυλό τη λύρα το κλαρίνο.

Πατρίδα μου ασπίδα μου

και δόρυ αιχμηρό στο στήθος

παίρνω το αίμα-αίμα μου και σε γυρεύω

στον κάτω κόσμο στον απάνω

-άφαντη στις πολιτείες στα χωριά σου- άχνα

και λέω δεν υπάρχεις σ' ονειρεύτηκα

κι αχειροποίητη σε χτίζω με το ράμφος μου.

Αλλά το φως με διαψεύδει πάλι

μια μέρα στις Μυκήνες την άλλη στην Κασσώπη

καταμεσήμερο αγγίζοντας τοπία συλημένα

και πρόσωπα αγνώριστα από την τύρβη των αιώνων

υφαίνοντας άλλες μορφές στο διάφανο αέρα

κι ο τόπος γράφεται ξανά βουνό-βουνό και δέντρο-δέντρο

 κι η θάλασσα φιλάει τη φτέρνα του

κι η μνήμη οχιά που με δαγκώνει

και λέω ναι -εδώ- στο φως θανάτωσέ με.

Γιατί το φως θα μας δικάσει

κι αλίμονο σ' όποιον φοράει ματογυάλια.

 

                                                            Μιχάλης Γκανάς

Μπιζάνι..απελευθέρωση

Οι αναμνήσεις ενός αγωνιστή..
 
27 Δεκεμβρίου - Πέμπτη
Το πρωί, με βροχερό καιρό αποπλέουμε, αφήνοντας πλέον τη μυροβόλο Χίο και τις απολαύσεις της. Παραπλεύσαμε το Γασπaρό και το Βενέτικο και νυχτώσαμε κοντά στις Κυκλάδες. Έχω πιάσει μια θέση στο αμπάρι εκεί γέμισα από ψείρες ετοιμάζομαι να κοιμηθώ. 

30 Δεκεμβρίου - Κυριακή
Από το πρωί αρχίζει, με μικρότερα πλοία, η αποβίβαση στην Πρέβεζα, που ήταν πλέον ελληνική. Παντού κυματίζει η Γαλανόλευκη. Η πείνα επιτείνεται. Κουραμάνα δεν υπάρχει πουθενά, γιατί οι φούρνοι είχαν επιταχθεί για το στρατό. Αρχίζει να βρέχει. Μόλις αποβιβαστήκαμε, ξεκινήσαμε για τον ελαιώνα, προκειμένου να καταυλιστούμε. Φτάσαμε και στήσαμε αντίσκηνα στο υγρό έδαφος. 

1913 – 1η Ιανουαρίου - Τρίτη
Τη νυχτερινή κίνηση με τα παιχνίδια της τύχης διαδέχτηκε η κίνηση της ημέρας. Το χαρμόσυνο της ημέρας αναγγέλλεται με 21 κανονιοβολισμούς απ' το φρούριο. Τους κανονιοβολισμούς διαδέχονται οι πυροβολισμοί απ' τους ελεύθερους πλέον Πρεβεζιάνους και τους στρατιώτες. Όλοι οι στρατιώτες, σε ομάδες, στα καφενεία και στις ταβέρνες, με γλέντια και τραγούδια, υποδέχονται τον καινούριο χρόνο, που βρήκε την Ελλάδα μας τόσο μεγάλη. Οι φούρνοι δεν προλαβαίνουν να ψήνουν τα αρνιά των στρατιωτών, τα οποία, άλλωστε, είναι πάμφθηνα. Ο Βασίλης, που είχε την ονομαστική του γιορτή, έχει ψήσει ένα ωραίο αρνί σ' αυτή την πανδαισία πρόκειται να πάρω μέρος κι εγώ. Αλησμόνητο θα μείνει εκείνο το γλέντι. Όλα τα τραγούδια της πατρίδας ακούστηκαν σ' αυτό. Τα τραγούδια ακολούθησε ο χορός. Μόνο τα βιολιά λείπουν για να θυμηθώ τα γλέντια της πατρίδας μου. Όλα τα φυσίγγια τα ρίξαμε. Το απόγευμα έγινε η διανομή της γαλέτας για 4 ημέρες, γιατί την επόμενη μέρα επρόκειτο να αναχωρήσουμε για το Μπιζάνι, από το οποίο ακούγεται η υπόκωφη βοή του τηλεβόλου που σκορπίζει το θάνατο στα αθάνατα παλικάρια του Γριμπόβου, των Πέντε Πηγαδιών, των Ανωγείων, των Πεστών, της Αετοράχης, του Αυγού και της αιματοποτισμένης Μανωλιάσσας.

5 Ιανουαρίου - Σάββατο
Σηκωθήκαμε μόλις ξημέρωσε. Μετά τη διανομή του συσσιτίου, δηλαδή ζωμού, αναχωρήσαμε. Προχωρούμε πλέον μέσα από απότομη κλεισούρα απ' την οποία περνούσε ο ποταμός Λούρος.
Οι κάτοικοι όλων αυτών των χωριών και άλλων αναρίθμητων, άστεγοι, ρακένδυτοι, ξυπόλητοι, πειναλέοι, έχουν τραπεί προς τη Φιλιππιάδα και την Πρέβεζα, για να εξοικονομήσουν στέγη και τροφή. Αυτή ήταν, με λίγα λόγια, η κατάσταση όλων των χωριών από τα Γιάννινα μέχρι την Πρέβεζα. Η βροχή εξακολουθεί και εμείς βαδίζουμε προς τα Πεστά. Τέλος, κατάλουστοι, φτάσαμε στο μέρος που είχε οριστεί για καταυλισμό

8 Ιανουαρίου - Τρίτη
Διαμονή στο Χάνι Φτελιάς. Ημέρα καλοκαιρινή, αλλά λάσπες όχι λίγες, ώστε να μη μπορούμε να πάμε για νερό. Η πείνα κυριαρχεί και κουραμάνα δε φαίνεται πουθενά. Με αγωνία έχoυμε καρφώσει τα βλέμματά μας, μήπως δούμε τα μεταγωγικά, αλλά... Διανυκτέρευση στο ίδιο μέρος.

11 Ιανουαρίου - Παρασκευή
Διαμένουμε στην Κανέτα. Αυτή την ημέρα ήρθε ο Διάδοχος10 για να δει το πολυθρύλητο Μπιζάνι. Πέρασε από την Κανέτα και ανέβηκε στο παρατηρητήριο. Οι Toύρκoι τoν φιλοδώρησαν με μερικές μποτίλιες. Όλος ο στρατός είναι ενθουσιασμένος γιατί ανέλαβε την αρχηγία ο Διάδοχος και έχει πλέον ακράδαντη την πεποίθηση ότι σε λίγο θα είμαστε στα καημένα Γιάννινα.


12 Ιανουαρίου - Σάββατο
Την ημέρα αυτή την περάσαμε καλά: Είχαμε και νερό και γαλέτα.


13 Ιανουαρίου-Κυριακή
Η ημέρα που ανάτειλε μας βρήκε στα προχώματα με το μάνλιχερ στην αγκαλιά. Ύστερα από σιωπή τόσων ημερών έπρεπε πάλι να ακουστεί και να ξεράσει το θάνατο στους πιστούς του Ισλάμ. Δεν είχε φέξει καλά και το γλέντι άρχισε. Ο εχθρός απέχει μόλις 400 μέτρα έχει και ένα πολυβόλο το οποίο ρίχνει με λύσσα.. Δεν μπορούμε να σηκώσουμε κεφάλι. Κατά το απόγευμα άρχισε να βάλλει και το πυροβολικό του Αγίου Νικολάου, αλλά χωρίς κανένα απευκταίο.


15 Ιανουαρίου - Τρίτη
Η ημέρα είναι καλοκαιρινή, κατάλληλη για προσήλιασμα. αρχίζει, με μανία, ο πόλεμος ενάντια στις ψείρες. Η δίψα αφάνταστη, ανάγκασε πολλούς να πιουν από κάποιο λάκκο, μέσα στον οποίο έρρεαν νερά της βροχής που συμπαρέσυραν κάθε ακαθαρσία. Σ αυτούς είμαι και εγώ. Η λυσεντερία θριαμβεύει. 

18 Ιανουαρίου - Παρασκευή 
Μόλις ξυπνήσαμε το πρωί, όλος ο τόπος ήταν κατάλευκος. Το χιόνι, με πυκνές νιφάδες, εξακολουθεί να πέφτει. Πήγα στον καταυλισμό για το συσσίτιο και πάλι επέστρεψα στους Βαριάδες. Όλοι οι στρατιώτες και οι αντάρτες κυνηγούν κοτσύφια με το μάνλιχερ.


18 Φεβρουαρίου Δευτέρα
Αυτή η ημέρα θα μου μείνει αλησμόνητη. Ήταν μόλις 6 το πρωί και ακούεται η απαίσια εκείνη φωνή: «Κάτω τα αντίσκηνα».
 Θεέ μου, τι κρύο ήταν εκείνο! Ποτέ δεν το δοκίμασα στη ζωή μου. Φαντάζεστε το μαρτύριο εκείνο: κάτω απ' αυτές τις περιστάσεις να ξεκουμπώσει κανείς αντίσκηνα παγωμένα και να βγάλει από κοκκαλιασμένο έδαφος πασάλους οι οποίοι είχαν σχεδόν φυτρώσει. Κλαίω σχεδόν από το κρύο. Αρχίζει η διανομή αλλά ποιος μπορεί να βγάλει τα χέρια από τις τσέπες του μανδύα; Πρόβλημα, πράγματι, αν έπρεπε να πεινάσεις ή να κρυώσεις. Τα τρόφιμα ήταν για 4 ημέρες. Τα πάντα είναι έτοιμα. Ξεκινάμε, ταλαντευόμενοι από τον παγερό βοριά που έπνεε με σφοδρότητα. Προχωρούμε προς τους Βαριάδες. Στην πεδιάδα φαίνονται οι εχθρικοί καταυλισμοί στο δρόμο παρατηρείται μεγάλη κίνηση. Εναντίον τους βάλλει το πυροβολικό μας με επιτυχία και τους διασκορπίζει προς το Μπιζάνι και τα Γιάννινα. Κάτω στη Δουρούτη διεξάγεται μάχη από το 1ο Σύνταγμα που κατέλαβε την Τσούκα. Γύρω στη 1 το μεσημέρι κατεβήκαμε στην Κοσμηρά. Το Μπιζάνι εκβάλλει τους τελευταίους επιθανάτιους ρόγχους.


21 Φεβρουαρίου –- Πέμπτη
Θριαμβευτική είσοδος στα Γιάννινα. Τη νύχτα της 20ης προς την 21η Φεβρουαρίου ο διοικητής του 7ου Συντάγματος Ζέρβας, κατέστρωσε το σχέδιο επιθέσεως, κατά τις 7 το πρωί, εναντίον Δουρούτης και Σαδοβίτσας. Τις διαταγές επρόκειτο να μεταδώσω εγώ, ως αγγελιοφόρος του τάγματος Καλυδοπούλου.
Νύχτα απαίσια, έδαφος άγνωστο. Σκέφτομαι ότι σ' αυτό το μέρος την προηγούμενη ημέρα είχε διεξαχθεί πεισματώδης μάχη αναγκάζομαι έτσι να κρατώ, το όπλο γεμισμένο και με εφ' όπλου λόγχη. Σωστή Οδύσσεια, μέχρις ότου βρω τον Καλυδόπουλο. κινδύνευσα, παρ' ολίγο, να πέσω στα χέρια του εχθρού.
Τι ευτύχημα όμως!
Ο Εσάτ πασάς, μόλις κατανόησε τη δύσκολη θέση στην οποία περιήλθε, είχε παραδώσει, άνευ όρων, την πόλη, μαζί με τη φρουρά που ανερχόταν σε 30 χιλιάδες, όχι ανθρώπων, αλλά σκελετών. Το πρωτόκολλο υπέγραψε στο Εμίν-Αγά, κατά τις 11 το βράδυ της 20ης προς την 21η Φεβρουαρίου.

Έτσι, εμείς προχωρούμε προς τη Σαδοβίτσα  (Μάρμαρα) , όπου μας έγινε πρωτοφανής υποδοχή και φιλοξενία εκ μέρους των κατοίκων. Tο μεσημέρι, με διαταγή του Διαδόχου, αναχωρούμε για τα Γιάννινα, για να υψώσουμε τη σημαία και να αναλάβουμε τη φρουρά. Διά μέσου των χωριών Σταυράκι και Νεοχώρι μπαίνουμε στα Γιάννινα. Η υποδοχή αποθεωτική. Ζητωκραυγές ουρανομήκεις. Πετούν φέσια στον αέρα και τα ποδοπατούν εκδικητικά. Ύστερα από δουλεία πέντε αιώνων η Ήπειρος ανέπνεε πλέον ελεύθερο αέρα. Στο Φρούριο, στο Διοικητήριο και σε όλα τα δημόσια καταστήματα, κυματίζει περήφανη η γαλανόλευκη. Εγκαταστάθηκε Φρουραρχείο με φρούραρχο το Ζέρβα και υποφρούραρχο το λοχαγό Πραντούνα. αποσπάστηκαν περιπολίες σε όλες τις ύποπτες συνοικίες. Yπήρξε πρόνοια για κάθε ενδεχόμενο, γιατί ακόμα οι πολίτες δεν είχαν εξοπλιστεί, ούτε ο στρατός.
 Τη νύχτα φιλοξενήθηκα στο φίλο μου Λέοντα Βοίλα. Μόλις ξημέρωσε όλοι οι φαντάροι είχαν επιδοθεί στο πλιάτσικο και στο γλέντι. Ψωμί δεν υπάρχει πουθενά. Μονάχα μια ελεεινή μπομπότα που την πουλούσαν 2 δρχ. την οκά. Κρασί όμως υπήρχε άφθονο. Η επιμελητεία έχει αναλάβει τον επισιτισμό των κατοίκων, μεταφέροντας αδιάκοπα άλευρα και πετρέλαιο, γιατί ολόκληρη η πόλη βυθιζόταν, κατά τη νύχτα, στο επίφοβο σκοτάδι. Αυτό προσπαθούν να το αντιμετωπίσουν με σπερματσέτα.
 Aρχισαν ήδη να καταφτάνουν οι αιχμάλωτοι από την Καστρίτσα, το Μπιζάνι και τα άλλα αμυντικά σημεία. Πολλοί κατόρθωσαν να διαφύγουν προς τη Βόρειο Ήπειρο, την καταδίωξή τους ανέλαβε η 8η Μεραρχία υπό τον Ματθαιόπουλο. Αυτοί δεν είναι πλέον άνθρωποι. είναι σκελετοί. Η πείνα τους έκανε εντελώς πτώματα. Με λαχτάρα και οίκτο φωνάζουν: « Εκμέκ....... εκμέκ».
Καθημερινά ξημέρωναν 150-200 πεθαμένοι από την πείνα μέσα στον Κισλά (=στρατώνα).

 Στις 22 Φεβρουαρίου –αν δεν απατώμαι, γιατί η χαρά και το γλέντι δεν με άφησαν να συνεχίσω το ημερολόγιό μου- εισήλθε θριαμβευτικά, επί κεφαλής του στρατού, υπό τις επευφημίες του Ηπειρωτικού λαού, και ο Διάδοχος, καταλύσας στην οικία του Σακελλαρίου. Οι στρατιώτες κάνουν ωραίες βαρκαρόλες στη λίμνη και κυνηγούν φαλαρίδες. Ομαδικά μεταβαίνουν στο μαγευτικό Νησί και την ονομαστή Ντραμπάντοβα. Τις αποκριές τις πέρασα στο Στρούνι, στο Ν. Σιαφάκα, με τον πατέρα μου και τον αδελφό μου Βασίλη. Ήμουν αγγελιοφόρος στο Φρουραρχείο και περνούσα πολύ ωραία. Ξαφνικά όμως η Μεραρχία μου παίρνει διαταγή να αναχωρήσει για το Αργυρόκαστρο. όλα τα όνειρά μας διαλύονται. 

                                            Πηγή : Σύνδεσμος Αποφοίτων Ζωσιμαίας Σχολής Ιωαννίνων

Μη Πολιτική Στάση..

Η αηδία δεν είναι στάση πολιτική

το ξέρω, το΄χω πει τόσες φορές σε τόσους,

ποτέ δεν οδηγεί στη δράση.


Είναι όμως μια αίσθηση πραγμάτων

σου επιτρέπει με τη γεύση , με τη μυρουδιά

να καταλάβεις σε ποιό σημείο βρέθηκες

πού σ’ έφεραν οι επιταγές των άλλων

κι οι αρχικές δικές σου συναινέσεις.

                                                           T.Πατρίκιος

Περί καπνίσματος..και πάλι

 Διαβάζουμε στο newsit:

"Απίστευτο περιστατικό στη Λέσβο. Η αστυνομία κλήθηκε προκειμένου να συλλάβει (;) τα μέλη του δημοτικού συμβουλίου, αλλά και το δήμαρχο Δημήτρη Βουνάτσο επειδή... κάπνιζαν!

Όπως γράφει το lesvosnews.gr η ανεξάρτητη Δημοτική Σύμβουλος Ανθούλα Βαμβουρέλλη, αναγκάστηκε να καλέσει την Αστυνομία, επειδή ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Λέσβου Παναγιώτης Ζαφειρίου, δεν μπορούσε να επιβάλλει την τάξη στην αίθουσα όπου γινόταν η συνεδρίαση και πολλοί Δημοτικοί Σύμβουλοι όπως και ο Δήμαρχος Λέσβου Δημήτρης Βουνάτσος, κάπνιζαν ανενόχλητοι.

Η Αστυνομία έφτασε αμέσως και προσπάθησε να κατευνάσει τα πνεύματα, να επιβάλλει την τάξη και να εφαρμόσει τον Νόμο.

Ωστόσο ο Δήμαρχος Λέσβου Δημήτρης Βουνάτσος είχε εγκαταλείψει (;) τη θέση του όπως φαίνεται στο βίντεο, προφανώς για να συνεχίσει το κάπνισμα σε κάποια άλλη γωνιά της αίθουσας, σύμφωνα πάντα με τις καταγγελίες της κ. Βαμβουρέλλη."

Πρέπει να πούμε εξαρχής ότι δεν μας κάνει καμία εντύπωση το περιστατικό όσο ο τρόπος  με τον οποίο σχολιάζεται η είδηση από την ηλεκτρονική εφημερίδα. "Απίστευτο" το περιστατικό , "να συλλάβει; " με ερωτηματικό  "επειδή.....κάπνιζαν" με αποσιωπητικά.

Ίσως τους διαφεύγει ότι υπάρχει ένας νόμος που ψηφίστηκε από τη Βουλή των Ελλήνων για το κάπνισμα σε δημόσιους χώρους.
Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που δεν τον εφαρμόζει σε αντίθεση με άλλες χώρες που θέλουμε να τις βλέπουμε σαν κάτι κοντινό σε μας. Και όμως. Η Τουρκία εφαρμόζει το νόμο με περισσή αυστηρότητα το ίδιο και η - ούνα φάτσα, ούνα ράτσα- Ιταλία εδώ και πολλά χρόνια τώρα. Αποτέλεσμα , πολύς κόσμος νε έχει σταματήσει το κάπνισμα , τα συστήματα υγείας εξοικονόμησαν σημαντικά ποσά  και η ατμόσφαιρα ειδικά για τα παιδιά αλλά και τους ενηλίκους είναι καθαρή. Και το σημαντικότερο, υπάρχει σεβασμός και στο νόμο αλλά και στο δικαίωμα των άλλων να μην αναπνέουν τον δηλητηριώδη με εκατοντάδες στοιχεία καπνό των καπνιζόντων. Πόσω μάλλον όταν οι στατιστικές δείχνουν ότι ανεξαρτήτως καπνιζόντων ή μη, το ποσοστό των 80% θα ήθελαν εφαρμογή του συγκεκριμένου νόμου. 

Στη  χώρα όμως που η ανομία είναι κανόνας και οι νόμοι τηρούνται μόνον όταν μας συμφέρουν, δεν θα περίμενε κανείς άλλη αντιμετώπιση. Άλλωστε το ίδιο πράγμα συμβαίνει και σε όλο το φάσμα της καθημερινότητας. Επιχειρήματα που όλως τυχαίως αλλού δεν ισχύουν, ότι δηλαδή η κρίση.. και θα κλείσουν τα μαγαζιά κλπ.  δεν αντέχουν σε σοβαρή κριτική ενώ οι καπνιστές μπορεί να δηλώνουν ότι δεν έχουν να περάσουν αλλά το πακέτο πακέτο. Ας κάνουν ό,τι νομίζουν βεβαίως,  δε μπορούν όμως να παρανομούν και να επιβραβεύονται γι'αυτό. Όταν οι ίδιοι δεν εφαρμόζουν το νόμο, ας μην διαμαρτύρονται μετά για άλλους νόμους που εφαρμόζονται σε βάρος τους και των οποίων οι ίδιοι αποτελούν θύματα. 

Και στους "σκεπτόμενους" υπάρχουν καπνιστές, όμως το νόμο όταν βρίσκονται σε δημόσιους χώρους τον σέβονται. Κι έτσι πιστεύουν ότι σέβονται πρωτίστως τους άλλους αλλά και τον εαυτό τους.

Νοοτροπίες..

Γεμάτο το Πνευματικό Κέντρο για την κρατική ορχήστρα  Αθηνών. Οι υπάλληλοι της Δημοτικής Αστυνομίας είχαν στο νου τους να κρατήσουν όλες τις θέσεις πάρκιγκ μπροστά από το κτίσμα κενές για τους επίσημους της τελευταίας στιγμής ενώ λίγο πιο πέρα, όπως πάντα, τα πεζοδρόμια είχαν γίνει πάρκιγκ. Για κολονάκια ούτε λόγος . Είναι που ο πολιτισμός υπάρχει μόνον εντός του κτιρίου. 
Αλλά κι εκεί ως ένα βαθμό. Γιατί μπορεί η πινακίδα μπαίνοντας να το τονίζει ρητά ότι "απαγορεύεται το κάπνισμα" ωστόσο το καφέ του ορόφου είχε ντουμανιάσει. 
Η απορία μας όμως παραμένει. Αν δηλαδή σε καιρούς κρίσης η 80μελής κρατική ορχήστρα πρόσφερε κάτι περισσότερο παίζοντας εισαγωγές από όπερες χωρίς μια φωνή σοπράνο, από αυτό που θα μπορούσε και η ντόπια φιλαρμονική.
 
Δυστυχώς, ο πολιτισμός στην πόλη μας παραμένει ελειμματικός ακόμη κι όταν η πόλη γιορτάζει τα εκατόχρονα της ελευθερίας της.

Valentine's day....

                                                                                  Του Δημήτρη Χαντζόπουλου από "ΤΑ ΝΕΑ"

Αυτό είναι το νέο ΠΑΣΟΚ..

Αυτό ήταν το παλιό..

Βοήθειά μας..

Ξεχασμένοι ήρωες..

Aς μη ξεχνάμε αυτές τις μέρες τη θυσία δύο εθελοντών που πέθαναν στο Μπιζάνι κατά  τη διάρκεια των συγκρούσεων για την απελευθέρωση της πόλης μας.

Ο Κωνσταντίνος Τσικλητήρας  μόλις είχε επιστρέψει από την Ολυμπιάδα της Στοκχόλμης με το χρυσό μετάλλιο στο μήκος άνευ φοράς και το χάλκινο στο ύψος, άνευ φοράς επίσης. Και στα δύο αυτά αγωνίσματα είχε κατακτήσει αργυρά μετάλλια και στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου το 1908. Το 1912 κατέρριψε  και  το παγκόσμιο ρεκόρ στο άλμα εις μήκος α.φ  που κατείχε ο Αμερικανός Ρέι Γιούρι από το 1904 με 3,505 μέτρα.

Δύο μήνες μετά τον θρίαμβο της Στοκχόλμης ξεσπά ο Α' Βαλκανικός Πόλεμος (4 Οκτωβρίου 1912) και ο Τσικλητήρας στρατεύεται. Παρόλο που του προτάθηκε να παραμείνει στο Φρουραρχείο Αθηνών,ζήτησε να τον στείλουν στην πρώτη γραμμή.Δεν ήθελε να κατηγορηθεί για προνομιακή μεταχείριση. Βρέθηκε λοιπόν στο Μπιζάνι, όπου και προσεβλήθη από μηνιγγίτιδα αφήνοντας την τελευταία του πνοή στις 10 Φεβρουαρίου 1913 σε ηλικία 25 ετών.

 

Ένας άλλος ήρωας που σκοτώθηκε πολεμώντας στο Μπιζάνι ως απλός στρατιώτης, ήταν ο δήμαρχος Λεμεσού Χριστοδουλος Σώζος. 

'Hταν η σημαντικότερη πολιτική φυσιογνωμία της εποχής του. Πρακτικός και πραγματιστής πολιτευτής, εργατικός και προοδευτικός δήμαρχος, ξεχώριζε γιατί ήταν από τους λίγους Κύπριους πολιτικούς των έργων και όχι των λόγων.
Ως δήμαρχος Λεμεσού υπήρξε καινοτόμος: Ο Δημόσιος Κήπος, ο ηλεκτροφωτισμός της πόλης, η Γεωργική Έκθεση, η δημιουργία φιλαρμονικής, υπήρξαν πρωτοφανείς ενέργειες για την εποχή του.


Mόλις ξέσπασε ο «βαλκανοτουρκικός πόλεμος», ο Χριστόδουλος Σώζος αναχώρησε από τους πρώτους για να καταταχθεί εθελοντικά στον ελληνικό Στρατό.
Ήταν 40 χρονών και πατέρας ενός τετράχρονου αγοριού. Ο παππούς του ήταν αγωνιστής της επανάστασης του 1821, ο πατέρας του πολέμησε στην Κρήτη το 1866, ενώ ο ίδιος είχε προσπαθήσει να καταταχθεί εθελοντής και στον πόλεμο του 1897.
Στην επιστολή που έστειλε στην γυναίκα του Ερμιόνη, δικαιολόγησε ως εξής την ενέργειά του:
«Ημείς έχομεν καθήκοντα τα οποία ουδεμία δύναμις, ουδέν φίλτρον πρέπει να τα εμποδίζη από του να ενασκώνται. Αν είμεθα ηγέται των υποδούλων λαών, οφείλομεν διά του παραδείγματός μας και της θυσίας μας να τους παιδαγωγώμεν, όπως και εκείνοι γίνωσιν άνθρωποι συναισθανόμενοι τα καθήκοντά των.»

(Από κείμενο του Π. Παπαπολυβίου,επίκουρου καθηγητή Πανεπ/μιου Κύπρου)

Μια προτομή τους θα ήταν το λιγότερο που θα μπορούσε να κάνει ο Δήμος Ιωαννιτών στη μνήμη τους.Aν είναι όμως να καταντήσει σαν και το παρακάτω ας μένει καλύτερα.

Συμβάσεις Μέργου..

                                                                                                                        (Σκίτσο Ηλία Μακρή)

Ο  Γ.Μέργος είναι Γ.Γ ΥΠ.Οικονομικών και είπε πριν λίγες ημέρες ότι τα 586 ευρώ είναι πολλά για βασικό μισθό.  Το πόσα παίρνει ο ίδιος, αφήστε το καλύτερα.

Ηλιοβασίλεμα στον 'Αρη..

     Η καταπληκτική φωτογραφία τραβήχτηκε από το ρομποτικό όχημα Opportunity Rover και    
    δόθηκε  στη δημοσιότητα από τη ΝΑΣΑ.

Ομορφος κόσμος, ηθικός..

Διαβάζουμε στον ηλεκτρονικό τύπο:

173.285.554,33 ευρώ χρωστούσε  στο Δημόσιο 61 χρονος από τη Θεσσαλονίκη που κατηγορούνταν και για λαθρεμπορία τσιγάρων ενώ κυκλοφορούσε ελεύθερος μέχρι χθες που διτάχθηκε η σύλληψή του.

 

 

Ο διοικητής της Ασφάλειας Αιγάλεω και ένας συνταξιούχος αστυνομικός συνελήφθησαν για εκβιασμό κατ' εξακολούθηση καθώς ζητούσαν λεφτά από αλλοδαπούς καταστηματάρχες  για να μη βεβαιώσουν ψευδείς παραβάσεις. Συνεργός τους από το Πακιστάν τους ενημέρωνε ποιοι μπορούσαν να πληρώσουν.

 

Αθώοι κρίθηκαν τελικά όλοι οι εμπλεκόμενοι στην πολύκροτη υπόθεση των μεταπτυχιακών στο Πανεπιστήμιο Κρήτης όπως αποφάσισε το τριμελές πλημμελειοδικείο Ρεθύμνου. Το 2006 ο καθηγητής Στέλιος Αλεξανδρόπουλος πέθανε καταγγέλλοντας την αναξιοκρατία και τη διαφθρορά στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης. Αν και η Εισαγγελέας είχε προτείνει την ενοχή των καθηγητών Κωνσταντίνου Λάβδα, Δημήτρη Κοτρόγιαννου και της Μαρίας Μενδρινού για παράβαση καθήκοντος, το δικαστήριο αποφάσισε την απαλλαγή. Αθώος έχει κριθεί και ο πρώην πρύτανης του ιδρύματος Γιάννης Παλλήκαρης. Οι συγκεκριμένοι καθηγητές φέρονταν να εμπλέκονταν στις παράτυπες εισαγωγές και στους αποκλεισμούς φοιτητών από μεταπτυχιακή προγράμματα στο τμήμα πολιτικής επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης.

Την πρόεδρο του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Κατερίνης «φωτογραφίζει» ως υπεύθυνη για την αποφυλάκιση των τριών ληστών με τις βαριοπούλες, η εισαγγελέας Εφετών Θεσσαλονίκης, Ειρήνη Αποστόλου, που διενήργησε πειθαρχική προκαταρκτική εξέταση για την υπόθεση.
Σύμφωνα με δικαστικές πηγές, η εν λόγω δικαστής φέρεται να αναγνώρισε το λάθος της, επικαλούμενη φόρτο εργασίας. Οι τρεις επικίνδυνοι κακοποιοί, που κατηγορούνται για σωρεία ληστειών με βαριοπούλες, είχαν αποφυλακιστεί τον περασμένο Δεκέμβριο με τη συμπλήρωση ενός έτους προσωρινής κράτησης, επειδή δεν κλήθηκαν εγκαίρως (ή δια των συνηγόρων τους) να καταθέσουν τις απόψεις τους ενόψει τις παράτασης της προφυλάκισής τους, με αποτέλεσμα να ακυρωθεί το βούλευμα.

Τρεις επιβάτες λεωφορείου διαπληκτίστηκαν το βράδυ της Τετάρτης λίγο μετά τις 10.30 στον Κορυδαλλό, για άγνωστο μέχρι στιγμής λόγο. Οταν ο 51χρονος κατέβηκε από το λεωφορείο στη στάση της Γρηγορίου Λαμπράκη οι δύο νεαροί με τους οποίους μάλωνε τον ακολούθησαν , τον χτύπησαν και τον σκότωσαν πριν συλληφθούν από περιπολικό που έτυχε να περνάει από εκεί. 

Η Ελλάδα τοποθετείται στην 29η θέση παγκοσμίως, αλλά πρώτη μεταξύ των κρατών της Ευρωπαϊκής Ενωσης στη λίστα με τα κράτη που θεωρούνται επιρρεπή στο ξέπλυμα βρώμικου χρήματος.

Όπως φαίνεται από την ανακοίνωση της ΕΛ.ΑΣ., Κατά τη διάρκεια του έτους 2012 πραγματοποιήθηκαν 5.654 διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις πολιτών σε όλη την χώρα συνολικά, στις οποίες διατέθηκαν συνολικά 171.423 αστυνομικοί. Δηλαδή σε κάθε μέρα του 2012 αντιστοιχούσαν κάτι παραπάνω από 15 πορείες σε όλη τη χώρα!